Άλμκβιστ, Καρλ Γιόνας Λόβε

(Carl Jonas Love Almquist, 1793 – 1866). Σουηδός ποιητής και μυθιστοριογράφος. Μετά τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο της Ουψάλα, όπου μελέτησε εντατικά τη φιλοσοφία του Σλάιερμαχερ, νυμφεύτηκε μια νέα χωρική και εγκαταστάθηκε σε μια αγροικία στο Βέρμλαντ αναζητώντας το ιδανικό μιας ζωής σύμφωνης με τη φύση, όπως αυτό διατυπώθηκε από τον Ζαν Ζακ Ρουσό. Γρήγορα, όμως, κουράστηκε από την αγροτική ζωή και, αφού έγινε λουθηρανός πάστορας, επέστρεψε στη Στοκχόλμη, όπου ανέλαβε τη διεύθυνση ενός πειραματικού σχολείου (1829). Την περίοδο αυτή άρχισε να δημοσιογραφεί από τις στήλες της φιλελεύθερης εφημερίδας Αφτονμπλάντετ. Το 1851 κατηγορήθηκε για πλαστογραφία και απόπειρα δηλητηρίασης ενός τοκογλύφου, με αποτέλεσμα να φύγει εσπευσμένα για την Αμερική, όπου ξαναπαντρεύτηκε. Αργότερα, αφού άλλαξε το επώνυμό του σε Βέσερμαν (Professor Wesserman), κατέφυγε στη Βρέμη της Γερμανίας, όπου πέθανε φτωχός και άγνωστος. Ο Ά. ήταν ανήσυχη και ρομαντική φύση και, παράλληλα, πολύπλευρος και ιδιαίτερα γόνιμος συγγραφέας: ποιητής, δοκιμιογράφος, κριτικός, μυθιστοριογράφος και δραματουργός. Έγραψε ακόμη παιδαγωγικά μελετήματα και ένα μουσικό έργο που χαρακτηρίζεται από έντονο προσωπικό ύφος. Στο συγγραφικό έργο του, από τα πιο πρωτότυπα της σουηδικής λογοτεχνίας, διασταυρώνονται ποικίλα και συχνά αντιφατικά στοιχεία: επιδράσεις από τον Σουένιεμποργκ και τον Φουριέ, στοιχεία ρεαλισμού και μυστικισμού, σάτιρας και ειδυλλίου, ακραίου ατομικισμού και ουτοπικού κολεκτιβισμού. Ο Α. δημοσίευσε τα μυθιστορήματα, τα δράματα και τα ποιήματά του σε μια σειρά με τον γενικό τίτλο Το βιβλίο της αγριοτριανταφυλλιάς (1832-51). Από το έργο του ξεχωρίζουν τα μυθιστορήματα Το διάδημα της βασίλισσας (1834), Αμαλία Χίλνερ (1840), Γαβριήλ Μιμάνσο (1841-42), Πάει καλά (1838), το θεατρικό Ραμίντο Μαρινέσκο (1834), η ποιητική συλλογή Όνειρα (1849), καθώς και τα δοκίμια Η σπουδαιότητα της σουηδικής πενίας (1838), Οι βάσεις της ευρωπαϊκής δυσαρέσκειας (1874) κ.ά.